Frederique Bindels – Jongerenwerker R-Newt:
R-Newt is daar waar kinderen en jongeren zijn: op straat, school, in jongerencentra of online. “Ik werk met jongeren van 12 tot en met 27 jaar, soms jonger of ouder. Ik ben meestal op straat te vinden, maar organiseer ook activiteiten voor jongeren of praat met ouders.”
Wat laat jou niet los als het gaat om kindermishandeling?
“De gevolgen voor het kind op de lange termijn. Als het thuis niet goed gaat, moeten we meteen handelen. Maar soms belandt een gezin na een zorgmelding op een wachtlijst. In die tijd kan er veel gebeuren wat het kind verder beschadigt. Ook de machteloosheid binnen een gezin laat me niet los. Ouders die met de handen in het haar zitten. Ze willen wel veranderen, maar weten niet hoe. Bij deze gezinnen speelt vaak veel tegelijk, zoals financiële stress, relationele problemen of gedragsproblemen van het kind. Het laatste wat ouders nodig hebben is een oordeel. Het bieden van een luisterend oor helpt wel. Een corrigerende tik, emotionele verwaarlozing, fysiek geweld: er zit altijd een verhaal met veel wanhoop en machteloosheid achter kindermishandeling. Laatst vertelde een jongen dat zijn vader hem een klap had gegeven. Dat deed hem veel, maar ik zag ook dat deze jongen buiten niet de makkelijkste was en dingen uitlokte. Ik ben in gesprek gegaan met vader, die aangaf dat het niet zijn bedoeling was, maar zich geen raad meer wist met de situatie. De jongen luisterde niet, schold zijn moeder uit. Toen was daar de klap… en de spijt.”
Toen was daar de klap… en de spijt.
Hoe houd jij vast?
“Door meteen naast een gezin te gaan staan. Door te luisteren, niet te oordelen. Door aan ouders te vragen: Wij hebben dit gehoord, klopt het, hoe komt het dat de emoties zo hoog oplopen? Heb je hulp nodig, wat kan ik voor je doen? Weet dat je me altijd mag bellen of appen. Ik blijf dichtbij, op een laagdrempelige manier. Soms weten ouders het gewoon niet meer. In de coronatijd werd ik gebeld door een wanhopige moeder: Mijn zoon slaat de boel kort en klein, hij wil, hij móét naar buiten, maar wat als de politie hem oppakt? Laat hem toch maar even gaan, hij moet zijn ei kwijt, adviseerde ik, waardoor ze zich gesteund voelde in haar besluit en de situatie thuis niet verder escaleerde. Snelheid is het allerbelangrijkste, meteen klaarstaan om erger te voorkomen. Maar dit kunnen we niet alleen. De hele maatschappij kan hierin iets betekenen. Zie of hoor je iets of heb je een onderbuikgevoel, bijvoorbeeld als buurvrouw, lerares of als sportinstructeur? Durf te vragen: Goh, ik zie vaak blauwe plekken. Gaat het wel goed met je? Misschien ben je weer van de trap gevallen of is er toch iets anders aan de hand? Als je hulp nodig hebt, weet me te vinden.”