Saskia Timmermans en René Vrins – Medewerkers Biezonderwijs-school De Bodde:
Orthopedagoog en onderwijsontwikkelingspsycholoog Saskia en schoolmaatschappelijk deskundige René werken bij De Bodde, een Biezonderwijs-school voor speciaal onderwijs (SO) en voortgezet speciaal onderwijs (VSO). Samen zetten ze zich in voor gezinnen waar situaties van huiselijk geweld en kindermishandeling (dreigen te) spelen. “We zijn altijd open en eerlijk, straight to the point.”
Wat laat jullie niet los als het gaat om kindermishandeling?
“Dat het eigenlijk altijd een roep om hulp is”, weet René. “Ouders staan ’s ochtends echt niet op met het idee: ik geef mijn kind vandaag een pak rammel. Er gebeurt iets wat zorgt voor onmacht en hulpeloosheid. Wij mogen nooit met een wijzende vinger klaarstaan. Als je begrip toont voor de situatie – Het is ook lastig dat je er alleen voor staat met een puber – stellen ouders zich sneller open.” Saskia: “Wij keuren het gedrag af zonder de persoon af te keuren. René en ik vullen elkaar daarin goed aan. René gaat naast de ouders staan en kijkt welke hulpvraag er achter de situatie schuilt en ik leg uit wat het gedrag van de ouders met de ontwikkeling en integriteit van het kind doet. Als we een signaal ontvangen, maken we onze agenda’s leeg en gaan we dezelfde dag nog met ouders in gesprek. Dit doen we altijd open en eerlijk, straight to the point. We vertellen dat we als school verplicht zijn om een zorgmelding te doen, maar dat we daarbij ook naar de ouders luisteren en hen meenemen.” René: “Vaak zitten ouders al schuldbewust aan tafel – Het zal wel over gisteravond gaan – maar soms ontkennen ze ook. Wij geven altijd aan dat wij niet aan waarheidsvinding doen, maar de signalen wel serieus oppakken.”
Nooit met een wijzende vinger klaarstaan.
Hoe houden jullie vast?
“Door nooit weg te kijken”, zegt Saskia standvastig. “Als professional heb je de plicht om de situatie bespreekbaar te maken, om dingen open te breken, hoe ingewikkeld ook.” René: “Wij horen vaak dat scholen terughoudend zijn in het melden, omdat ze bang zijn om de relatie met ouders te schaden. Maar wij doen geen melding om ouders te pesten of terecht te wijzen, maar om te helpen. Daarom blijven we ook altijd naast hen staan.” Saskia: “Ouders waarderen onze aanpak: onze directheid en de rustige en zorgvuldige manier waarop we melding doen en het traject doorlopen. Laatst ontvingen we zelfs een bedankje van ouders die zich gesteund voelden. Soms komen er ook oud-leerlingen langs: Dit was zo’n fijne plek, er werd echt geluisterd naar mij. Wij willen ieder kind laten weten dat ie ertoe doet.” René: “Daarom benaderen we ouders ook bij onderbuikgevoelens of eerste signalen, bijvoorbeeld als kinderen onverzorgd of zonder eten op school komen of als ouders nooit op gesprek verschijnen. Dit doen we altijd respectvol, zonder verwijtende ondertoon.” Saskia: “We willen andere organisaties ook aanmoedigen om gewoon te doen, te durven. Daarom verzorgden we onlangs een presentatie voor het bestuurlijk platform huiselijk geweld en kindermishandeling. Het is namelijk echt mogelijk om een melding bij Veilig Thuis te doen en tegelijkertijd de relatie met ouders te behouden of zelfs te verstevigen.”