Ine (29) laat zich niet meer kleineren en roept het uit voor andere vrouwen:
Ine (29) volgt de opleiding tot ervaringsdeskundige, loopt stage bij het Expertisecentrum en Sterk Huis en is oprichter en voorzitter van een cliëntenraad voor vrouwenopvang in Breda en Dordrecht. Na een leven vol geweld, strijdt ze voor verandering. “Alles wat bij mij misging, mag niet meer bij anderen misgaan”, zegt Ine vastbesloten. “Dan ben ik maar het schoolvoorbeeld van hoe het níét moet. Misschien is dat mijn rol op deze aardkloot, in dit leven. So be it.”
Als kind werd Ine mishandeld door haar vader, als tiener werd ze seksueel misbruikt op straat en als jonge vrouw kwam ze in toxische relaties terecht waarin verkrachting geen uitzondering was. “Ik heb vaak gehoord: Je bent een vrouw, dus hoort gewoon te luisteren naar mij. Maar die tijd is voorbij. Luister nu maar eens wat ík te zeggen heb.”
Seksisme
“Seksisme is overal. Een klassiek voorbeeld: “Ik stond stil achter een wagen die bezig was een puincontainer in te laden. Ik had haast, dus stapte uit om hulp aan te bieden. ‘Nee hoor meisje, het lukt wel’, kreeg ik te horen. Maar vervolgens werd wél de hulp van een man geaccepteerd. Ik was flabbergasted. Waarom word ik als ‘meisje’ en als minder sterk gezien? Ik vertelde dit tegen vriendinnen, die het juist respectvol vonden van deze meneer. Blijkbaar vinden vrouwen het heel normaal om anders benaderd te worden. Seksisme zit diepgeworteld in onze maatschappij. Maar het scheppen van een traditioneel man-vrouw-beeld is een voedingsbodem voor ongelijkheid, macht, misogynie (vrouwenhaat), vrouwengeweld en ook voor femicide (vrouwenmoord). Zolang we onze ogen blijven sluiten voor seksisme, blijft het geweld bestaan.”
“Zolang we onze ogen blijven sluiten voor seksisme, blijft het geweld bestaan.”
Minder
Ine: “Misogynie gaat over het idee dat vrouwen minder zijn dan mannen. In een wereld waarin vrouwen als minder worden gezien, is het trappetje naar onderdrukking, geweld en zelfs moord sneller gemaakt. Iedere acht dagen wordt er in Nederland een vrouw vermoord. Puur omdat ze een vrouw is. Mijn ex zei: Je bent een vrouw, dus hoort gewoon te luisteren naar mij. Dit geluid hoor ik vaker. Niet alleen van vrouwen die te maken hebben gehad met geweld, maar bijvoorbeeld ook van vrouwen uit het bedrijfsleven of de politiek.”
“Mijn ex zei: Je bent een vrouw, dus hoort gewoon te luisteren naar mij. Dit geluid hoor ik vaker.”
Machtsspel
“Toen mijn ex de grip over mij verloor, kwam de agressie. Dat machtsspel herkende ik van vroeger. Toen ik als kind werd mishandeld door mijn vader. Toen ik als tiener seksueel werd misbruikt door zogenaamde vrienden. Toen ik in eerdere toxische relaties zat en te maken kreeg met seksueel, fysiek en geestelijk geweld. De vader van mijn kinderen was verslaafd. We hadden vaak ruzie. Tijdens mijn tweede zwangerschap ging ik bij hem weg en ontmoette ik een andere man, een psychopaat en sadist, bleek later. Mijn vliezen braken met 31 weken. Ik had volledige bedrust nodig, maar werd meerdere keren door deze man verkracht.”
Intergenerationele overdracht
Ine gelooft in intergenerationele overdracht. “Je krijgt de pijn van je ouders mee en trauma’s houden het geweld mee in stand. Intergenerationele problematiek zit ook in mijn familie. Mijn familie is op een bepaalde manier geconditioneerd, maar ziet het zelf niet. Het is een onbewust proces: dat wat je kent, is normaal. Ook onze maatschappij kent zo’n systeem. Mensen zien het seksisme niet, dus geven het door van generatie op generatie. Dit gebeurt van mens-tot-mens, maar ook via televisie. Denk aan alle tekenfilmpjes waarin moeders in schortjes in de keuken staan en vaders het geld verdienen.”
“Mensen zien het seksisme niet, dus geven het door van generatie op generatie.”
Dubbele standaarden
“Ik voed mijn dochters feministisch op, maar op school hebben ze een ‘meester’ en ‘juffrouw’ (betekenis: ongehuwde vrouw). Ook horen ze dat meisjes over het algemeen emotioneler zijn dan jongens. Het is vast niet verkeerd bedoeld, maar kinderen krijgen zo een onjuist beeld over zichzelf. Het zijn dubbele standaarden en dat is precies waar seksisme over gaat. Het werkt twee kanten op. Vrouwen worden snel als zwak gezien en mannen durven niet meer te huilen en hun kwetsbaarheid te tonen. Inmiddels weten we dat vrouwen niet zwak zijn en dat mannen ook mishandeld kunnen worden. Maar vanuit een misogynisch gedachtengoed kan dat echt niet: welke man laat zich nu slaan door een vrouw?”
Onwetendheid
Vrouwen moeten zich veilig voelen, overal en altijd. “Maar zolang vrouwen als object, bezit en dus als minderwaardig worden gezien, blijft het geweld en de onderdrukking bestaan”, weet Ine zeker. “Als maatschappij mogen we niet langer goedkeuren dat vrouwen meer risico lopen. We moeten deze ongelijke positie doorbreken. Veel jongens kopiëren het machogedrag van vaders en andere ‘rolmodellen’, meestal vanuit grote onwetendheid. Als ze een meisje naroepen, hebben ze vaak geen idee hoe onveilig dat voor haar voelt. Er zijn maar weinig vrouwen die dit nog nooit hebben meegemaakt. We leren meiden: doe ’s avonds voorzichtig op straat, trek geen rokje aan, blijf weg uit het bos. Maar waarom moeten wij ons aanpassen? Leer jongens: laat meiden met rust, weet hoe onveilig zij zich hierbij voelen.”
“Leer jongens: laat meiden met rust, weet hoe onveilig zij zich hierbij voelen.”
Victim blaming
Ook signaleert Ine victim blaming. “Vrouwen worden niet geloofd of krijgen zelfs de schuld. Er zijn drie vrouwen nodig met hetzelfde verhaal tegenover het verhaal van één man voordat iets als waarheid wordt gezien. De opvang zit vol mishandelde vrouwen terwijl plegers nauwelijks consequenties ervaren. Ook het verhullende taalgebruik in de media in geval van femicide moet anders: noem het geen familiedrama, maar vrouwenmoord. Femicide gebeurt echt niet alleen in relaties of door ex-partners. Denk ook aan alle slachtoffers op straat of in het bedrijfsleven, zoals een vrouw die geen seks wilde met haar collega. Hij kwam vervolgens bij haar thuis langs, verkrachtte haar en stak haar huis in brand.”
Gekleineerd
“Ik werd seksueel misbruikt door mijn ex, maar hij sloeg mij niet buiten de slaapkamer”, deelt Ine. “Ik zei altijd: sla mij één keer en ik klim in jou. Waarop hij reageerde: Ine, als jij een klap van mij krijgt, denk je toch niet dat je nog opstaat? Ik antwoordde: Je slaat me vast niet dood, dus ik word vanzelf een keer wakker. Dan klim ik in jou, écht. Ik denk dat ik dat ook gedaan had, maar tegelijk voelde ik dat ik geen partij voor hem was. Zo voel ik me nog als ik word lastiggevallen op straat. Wat wil je doen? Je bent klein, dun en geen partij voor deze man. Zo voelen meer vrouwen zich: letterlijk en figuurlijk gekleineerd.”
Niet jouw schuld
Ine weet dat bijna alle vrouwen een eigen verhaal hebben: van ongewenste toespelingen of aanrakingen tot verkrachting. “Ik gun alle meiden die nu opgroeien dat ze niet hetzelfde hoeven mee te maken als jij en ik. Dat ze zich vrij en veilig genoeg voelen om aan te trekken wat ze maar willen. Dat ze durven te worden wie ze willen zijn. Dat ze nooit het gevoel hebben dat ze minder zijn. En tot die tijd hoop ik dat vrouwen zich groter durven maken en om hulp durven vragen als het nodig is. Voel geen schaamte, het is niet jouw schuld.”
“Ik gun alle meiden die nu opgroeien dat ze niet hetzelfde hoeven mee te maken als jij en ik.”
Veilige toekomst
“Ik ben op een dag met mijn twee dochters naar de vrouwenopvang gevlucht. Vanaf dat moment veranderde alles voor mij. Zit jij momenteel in dezelfde situatie? Spreek met iemand die je echt vertrouwt een code af in geval van nood. Breng deze persoon op de hoogte van je vluchtplan. Zet alvast een tas met belangrijke papieren, je legitimatie en cashgeld klaar op een verstopplek. En als je vlucht, zet dan je smartphone uit en gebruik een prepaid telefoontje of tracker/chip voor de mensen die jou mogen volgen. Zet het geluid van je telefoon uit, vlucht uit huis en bel de politie. Vergeet niet: hoe eenzaam je je ook voelt, je bent niet alleen. Er staan mensen voor je klaar, ook voor je kinderen of huisdieren. Een veilige toekomst bestaat écht.”